Lieve Hollants heeft ADHD. Ze las het artikel over neurodiversiteit op nursing.be en reageerde enthousiast: ‘Het zou geweldig zijn als mensen zoals ik positiever benaderd worden door collega’s.’
‘Als ik één-op-één ben met een patiënt, dan kan ik rustig luisteren. Dan is de focus er wel. Tenminste, als er verder in de kamer niets gebeurt. Velen denken te begrijpen wat ADHD inhoudt en knikken bevestigend als je erover praat, maar echt begrijpen doen ze het niet – wat ook niet erg is.
Maar stel je voor dat je duizend televisies voor je hebt en probeert te luisteren naar die ene. Zo werkt het bij mij met alles wat om me heen gebeurt. Daardoor krijg ik van collega’s vaak te horen dat ik te druk ben en me niet goed kan focussen.
Het is moeilijk om uit te leggen hoe het voelt om je constant te moeten inhouden om niet te druk over te komen. Dat is vermoeiend en je raakt jezelf op den duur kwijt, zodat je nog slechter presteert.
Eigenlijk was ik me nooit zo van bewust van mijn ADHD. Ik was altijd snel afgeleid, maar pas tijdens mijn studie verpleegkunde – die ik zopas als zij-instromer deed – kwam het als probleem naar voren. Bij stages kreeg ik steevast de feedback dat ik te druk en te slordig was, dat ik mensen niet liet uitpraten, dat ik misschien zelfs niet geschikt was voor dit beroep.
Zo heb ik moeite om op het werk door de gang te lopen en de dingen die ik dan tegenkom te negeren. Het opruimen van een bloeddrukmeter, een patiënt die roept dat hij ‘een uur geleden heeft gebeld’, ik ga erheen en doe wat wordt gevraagd. Maar dan vergeet ik wat ik eigenlijk van plan was. Dat is niet zo praktisch.
Daarom schrijf ik zoveel mogelijk op. Tijdens mijn opleiding had ik steekkaartjes bij me waar ik op schreef wat ik die dag bij welke patiënten om hoe laat moest doen. Op andere stonden de formules van medicatie. Gelukkig gaat dat nu beter – ik heb meer ervaring en routine.
Hoewel de opleiding niet altijd makkelijk was, wist ik zeker: dit is mijn droombaan. Graag maak ik contact met de patiënten met NAH (Niet Aangeboren Hersenletsel), met wie ik nu werk. Ik voel een klik met deze patiënten, ook ik heb een neurologische belasting, al is het niet vergelijkbaar met wat zij meemaken.
ADHD bij volwassenen mag van mij meer aandacht krijgen. Ik doe hier fier mijn verhaal, sta stevig in mijn schoenen. Graag geef ik ook enkele tips mee voor verpleegkundigen die met een collega moeten samenwerken die ADHD heeft:
- Je kunt de collega met ADHD niet veranderen, maar jezelf wel sensibiliseren.
- In plaats van steeds de negatieve kanten te benoemen (in mijn geval: ‘wat praat je toch snel en chaotisch, waarom weet je niet meer wat ik gisteren heb gezegd?’), zou je vaker naar de positieve kenmerken kunnen kijken (weer in mijn geval: ‘je maakt makkelijk contact met de patiënten, je bent een out-of-the-box denker, en voelt onmiddellijk aan als er iets niet goed gaat met de zorgvrager’). Dan voelt de neurodiverse collega zich veiliger in het team en kan zij meer zichzelf zijn.
Aan werkgevers zou ik willen zeggen: heb je bij een infogesprek iemand voor je zitten die nogal enthousiast en zelfzeker overkomt en een waterval van woorden uitspreekt, dan kan deze persoon ADHD hebben. Probeer er doorheen te kijken en de potentie te zien, geef diegene een kans. Je zult het je niet beklagen deze persoon in je team te hebben.
Tot slot wil ik die ene collega bedanken die mij niet alleen bekritiseerde, maar ook tips gaf om ermee om te gaan. Bijvoorbeeld: wanneer je voelt dat je overprikkeld raakt, trek je dan even terug op de wc. Dat doe ik nu en het werkt best goed. De andere tip was om bij een overleg met veel collega’s in een hoekje achteraan te gaan zitten, om te voorkomen dat je meteen gestrest raakt door al het praten en de vele indrukken. Het zijn de kleine dingen die het leven van een verpleegkundige met ADHD prettiger kunnen maken.
Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen. En als je tips hebt, dan lees ik ze ook graag. Reageren onder deze blog is zeker welkom.
Lieve Hollants werkt als opvoeder op de afdeling NAH in Herent en als verpleegkundige in een woonzorgcentrum in Heverlee.
