Niet praktiserend verpleegkundige Aart Eliens maakte het Witboek om te laten zien dat er ook heel veel mooie kanten aan het vak zitten. Hij hoopt dat opleidingen het standaard gaan aanbieden zodat studenten verpleegkunde toch doorzetten als ze het op stage moeilijk hebben. 1162 verpleegkundigen, verpleegkundig specialisten en verzorgenden reageerden op zijn oproep om te vertellen over hun beroepstrots. Wat valt op aan hun verhalen?
1 Je bent heel bevoorrecht als verpleegkundige
Een respondent in het Witboek: ‘Je kunt een eindje oplopen in iemands leven om zo het lijden te verlichten of het leven wat lichter te maken. Wat een bevoorrechte positie!’
Ook veel andere verpleegkundigen benoemen hoe prachtig het is om de dag van hun patiënt een ‘gouden randje’ te kunnen geven. Op de vraag welke vaardigheden het vak mooi maken zeggen maar weinig respondenten de verpleegtechnische vaardigheden. ‘Variatie in het werk’, ‘Relatie’, ‘Zorgen voor kwetsbare mensen’ en ‘kwaliteit van zorg en leven bieden’ worden veel vaker genoemd.
Een verpleegkundige op de afdeling neurologie schrijft daarover: ‘Ik verzorg mensen die gisteren nog volop in het leven stonden en vandaag niets meer kunnen, mensen die chronisch ziek zijn, mensen die wakker werden in een land waarin ze ineens de taal niet meer spreken, mensen die zo verward zijn dat ze dingen doen die niet bij hen passen, mensen die te horen krijgen dat een hersentumor hun toekomst opvreet, mensen die de regie volkomen kwijt zijn, mensen die een loodzware rugzak de heuvel op moeten dragen. Ik kan die rugzak niet overnemen, maar het is elke werkdag mijn doel om de rugzak wat lichter te maken of om te ondersteunen bij het dragen ervan. Dat vind ik de kern van mijn prachtige beroep.’
Wil jij niets meer missen van Nursing Vlaanderen?
Schrijf je dan in voor onze gratis Nursing Vlaanderen nieuwsbrief en ontvang elke twee weken onze beste artikelen in jouw mailbox!
2 De beroepstrots mág er zijn
Eliens vindt zelf het volgende citaat het meest treffend weergeven waarom verpleegkundigen trots mogen zijn op hun vak. ‘Letterlijk overal ter wereld zijn verpleegkundigen werkzaam maar ook dichter bij huis is de “wereld” van de verpleegkundige altijd in ontwikkeling. Coronapandemie, Krimoorlog? Wie stonden het eerste aan het bed? Je moet het alleen wel wíllen zien en doen’, schrijft een docent verpleegkunde.
Een andere verpleegkundige verwoordt haar beroepstrots met een heel persoonlijk tintje. ‘De trots die ik voor mijn vak voel heb ik niet van een vreemde. Mijn moeder was ook een verpleegkundige. Zij overleed op 51-jarige leeftijd en op haar grafsteen staat haar verpleegkundige insigne gegraveerd. Dat is pas trots zijn op je vak!’
3 Patiënt: ‘Jullie zijn grootheden’
Verpleegkundigen kwamen ook met letterlijke citaten van patiënten over hun dankbaarheid. Sommigen klinken voor Eliens als een gedicht. Zoals die van de patiënt die beschrijft hoe alleen al de verschijning van verpleegkundigen rust gaf.
‘Ik heb een mond als de oceaan nodig om jullie steun te verwoorden, 100 maal mijn eigen mond kan geen woorden geven aan jullie inzet. Want jullie zijn voor mij grootheden, groter dan zeven rivieren met ongekende diepte. Jullie hebben mij met veel geduld, liefde en vertrouwen en hoop gegeven en kracht voor mijn leven en geluk. Dag en nacht waren jullie beschikbaar en werden nooit moe van mijn vragen. Ik kreeg altijd diep menselijke reacties. Ik zal de herinneringen aan jullie mijn hele leven bij me houden. Jullie hebben me meer doen beseffen hoe je je kunt invoelen in de medemens.’
Het Witboek Verpleegkunde 2022 is zowel gedrukt (20 euro) als digitaal (gratis) beschikbaar via de website van Aart Eliens.
