Talent Wouter: ‘Westerse en oosterse geneeskunde vullen elkaar perfect aan’

Je was jarenlang ingenieur, maar koos voor de verpleegkunde. Waarom precies?

‘Nadat ik in 2002 afstudeerde als ingenieur heb ik gewerkt voor een bedrijf dat machines bouwt voor de farmaceutische industrie. Ik werkte technische oplossingen uit en reisde de wereld rond om trainingen te geven aan de klanten. Dat was boeiend, maar ik voelde toch dat ik dit niet wilde blijven doen. Ik wilde graag een job waarin ik mensen zou kunnen helpen. Zo besliste ik om verpleegkunde te gaan studeren. Intussen werk ik al een paar jaar als verpleegkundige in GZA-ziekenhuis Sint-Augustinus.’

Keek je omgeving niet raar op van je carrièrewending?

‘De mensen die mij goed kennen, waren niet verbaasd. Het was natuurlijk een belangrijke beslissing en ik moest ook weer vier jaar gaan studeren. Toch heb ik nog geen moment spijt gehad van mijn carrièreswitch. De verpleging past gewoon beter bij mij.’

Hoe heb je de eerste jaren als verpleegkundige ervaren?

‘Het was een bijzondere tijd, want net toen ik afstudeerde was de coronacrisis volop aan de gang. Daardoor werd ik meteen voor de leeuwen gegooid. Aanvankelijk stond ik op het operatiekwartier maar tijdens de covidpieken sprong ik bij op de intensivecareafdeling. Dat was zwaar, maar ik werd er als nieuwkomer goed opgevangen door fijne collega’s.’ 

Op welke afdeling werk je nu?

‘Het operatiekwartier vond ik zeer interessant, maar fysiek erg lastig. Daarom ben ik overgestapt naar de klinische oncologische studies. Sint-Augustinus heeft een groot oncologisch centrum met gespecialiseerde artsen. Er wordt voortdurend klinisch onderzoek gedaan naar nieuwe geneesmiddelen of nieuwe behandelingen voor kankerpatiënten. Als verpleegkundige werk ik met de patiënten die betrokken zijn bij die studies. Ik coördineer de studies, plan alles in en zorg ervoor dat de mensen op het juiste moment de juiste behandelingen en medicatie krijgen.’

Je hebt dus ook intensief contact met de patiënten?

‘Ja, ik ga samen met hen door hun traject. In het kader van de studies zijn er veel bloedafnames nodig en is er een nauwe opvolging van elke patiënt. Zo vullen we telkens vragenlijsten in en houden we bepaalde parameters bij. De behandeling is niet altijd langdurig, maar sommige mensen komen elke week langs, soms zelfs jaren aan een stuk. Zo bouw je een bijzondere vertrouwensrelatie op. Ik krijg de kans om echte gesprekken te voeren met de patiënten – hoewel het voor hen vaak al genoeg is dat je er gewoon bent voor hen en naar hun verhaal luistert.’

Intussen blijf je zelf op zoek gaan naar andere manieren om mensen te helpen?

‘Inderdaad, ik blijf mezelf ontwikkelen en bijleren, want ik wil niet stilstaan. Ik heb veel vertrouwen in de klassieke geneeskunde, maar tegelijk vind ik dat we meer oog moeten hebben voor preventie. Met een holistische aanpak kun je volgens mij veel gezondheidsproblemen vermijden. Dat is een visie die ik terugvind in de oosterse geneeskunde. Voor mij is het een persoonlijke interesse die ik natuurlijk gescheiden houd van mijn werk als verpleegkundige. Toch merk ik wel dat er in onze gezondheidszorg geleidelijk meer openheid komt naar andere vormen van zorg.’

Denk je dat westerse en oosterse geneeskunde compatibel zijn?

‘Ja, ik sta volledig achter de combinatie van de twee. Daarom ben ik nu ook bezig met een postgraduaat acupunctuur, een behandeling die zeer adequaat kan zijn tegen pijnklachten of misselijkheid. Daarnaast volg ik een opleiding voor het toepassen van yoga als therapie, bijvoorbeeld bij rugpijn of hoge bloeddruk. Om ook concreet iets te doen met mijn opgebouwde kennis en ervaring, ben ik gestart als lifecoach (www.enerjee.org) om mensen te ondersteunen bij het overwinnen van mentale en fysieke drempels. In hun onderbewuste hebben mensen alle antwoorden op hun vragen al zitten, maar als holistisch coach laat ik die naar boven komen.’