Liesbet Van de Velde (50) volgde een wonderlijk werkparcours: van de film- en tv-wereld naar een opleiding sociale verpleegkunde, vervolgens werkte ze een paar jaar in Australië en nu is ze diabetesconsulent in Gasthuisberg Leuven.
Waarom hebben ziekenhuizen diabetesconsulenten nodig?
‘De laatste jaren evolueert de technologie voor diabetesopvolging en insulinetherapie razendsnel. We plaatsen steeds vaker sensoren in de arm van patiënten. Ze kunnen die sensor scannen met een smartphone of een apart apparaat om hun bloedsuikerwaarden te meten zonder in hun vinger te prikken. Als diabeteseducator leer ik patiënten met dit soort technologie omgaan, en leg ik ook uit hoe ze de gegevens kunnen uploaden en via de computer naar ons doorsturen. Ook op het vlak van insulinepompen evolueren de mogelijkheden voortdurend. Zo zijn er nu ‘slimme’ insulinepompen die communiceren met de sensor en automatisch de bloedsuikerwaarden bijsturen.’
Is dat niet ingewikkeld voor de patiënten?
‘Er is ongeveer een week educatie nodig om hen alles aan te leren. Ik ga langs bij patiënten die de diagnose van diabetes hebben gekregen en ik begeleid hen tot ik weet dat ze alles thuis zelfstandig kunnen uitvoeren. Vrij arbeidsintensief dus, vandaar ook dat er een gespecialiseerde verpleegkundige wordt ingeschakeld. De patiënten moeten goed weten hoe alles werkt om risico’s of complicaties te vermijden. Ook intern geef ik educatie over diabetes aan nieuwe verpleegkundigen. Bovendien ben ik aanwezig bij de consultaties van diabetespatiënten, waarbij we hun therapie evalueren.’
Vind je het een boeiende job?
‘Zeker, onder meer omdat het zo ruim en afwisselend is. Doordat de technologie zo snel evolueert, kan ik voortdurend bijleren. Het lijkt wel alsof ik elke dag een andere job heb. Ik loop ook rond in het hele ziekenhuis voor de opvolging van diabetespatiënten die om een andere reden zijn opgenomen en aangepaste verzorging nodig hebben. Vrouwen met een insulinepomp die gaan bevallen, bijvoorbeeld, of oncologie-, long- en nierpatiënten. Door cortisone stijgt hun bloedsuiker waardoor sommigen ook diabetes krijgen. Psychologisch is dat voor hen erg zwaar.’
Bied jij ook psychologische steun?
‘Ja, mijn werk is eigenlijk voor 80% educatie en 20% technische handelingen en verzorging. De psychologische omkadering is belangrijk bij diabetes, want de ziekte heeft altijd een grote impact op het leven van de patiënten. Aangezien ik een van de eersten ben met wie ze kunnen praten, delen ze vaak hun zorgen met mij. Diabetes vraagt sowieso om een psychosomatische aanpak. Bij diabetes type 2 is het ook belangrijk om te kijken naar de oorzaken, zoals overgewicht en slechte eetgewoonten. Wat zijn de onderliggende problemen en hoe doorbreek je die vicieuze cirkel? Ik moet mensen zien te motiveren om zich aan de therapie te houden.’