Thuisverpleegkundige Tineke loopt regelmatig tegen een taalbarrière aan. Of gaat het in dit geval om iets anders?
Die vragen lijken in lijn met wat ik lees bij de observaties van collega’s in het elektronische dossier. Het gaat o.a. over de hoeveelheid voeding van mevrouw.
De familie is trots op wat ze vandaag kon eten en drinken. Het geeft hoop, want ze doet echt haar best. Terwijl het voor mijn collega’s overduidelijk is dat mevrouw ontslagen werd uit het ziekenhuis om rustig thuis te kunnen sterven. Heeft de familie dit dan niet begrepen?
Wil jij niets meer missen van Nursing Vlaanderen?
Schrijf je dan in voor onze gratis Nursing Vlaanderen nieuwsbrief en ontvang elke twee weken onze beste artikelen in jouw mailbox!
Er wordt mij verteld dat ze via de huisarts vernomen hebben dat hun moeder ‘palliatief’ is. Daar moeten wat formuleren voor ingevuld worden, en die geven recht op een uitkering. Maar voor de rest is het voor hen niet zo duidelijk wat dit nu juist betekent.
Wat mij meteen opvalt, is dat ze perfect kunnen verwoorden wat hen allemaal werd verteld, tot in de kleinste details. Alleen is de essentie van de boodschap duidelijk niet goed overgekomen. Als er al ruis zit op de lijn, ligt het dus zeker niet aan de taalbarrière.
En dus vraag ik me af of er wel voldoende werd afgetoetst of de boodschap en de gevolgen ervan correct werd begrepen. Het woord ‘palliatief’ zit namelijk nog steeds in de taboesfeer en het wordt niet altijd door iedereen, ook in de zorg, op dezelfde manier geïnterpreteerd of ingevuld.
Daarom stel ik hen zelf de vraag. ‘Begrijpen jullie wat de term “palliatief” betekent?’ Schoorvoetend, met de blik omlaag, en met enige gêne geven ze toe dat ze dat eigenlijk niet weten. Lap. Dat betekent dat ik het slechtnieuwsgesprek mag geven.
Ik zit ermee verveeld. Waar ging het mis in deze communicatie? Ligt het toch aan de taal? Of zorgde de taalbarrière eerder voor een vorm van handelingsverlegenheid in ons team, waardoor onvoldoende werd doorgevraagd bij de familie over hun begrip van de situatie?
Er is duidelijk nog werk aan de winkel op het vlak van palliatieve zorgen en de communicatie hierover met patiënten en hun familie. In afwachting zorg ik als verpleegkundige graag voor klare taal. In het Nederlands of in het Turks.
