Rachelle Scherpenbergh (26) is thuisverpleegkundige bij het Wit-Gele Kruis. Tijdens de pandemie zette ze zich ook in voor het testcentrum in Hasselt.
Wat is je meest recente succes?
‘Het afgelopen jaar combineerde ik mijn ochtendronde voor het Wit-Gele Kruis met een namiddag triage op het testcentrum in Hasselt. Dat was pittig. Je zit in een afgesloten, warm pak, kan weinig gezichten zien en moet blijven doorgaan. Het moeilijkste vond ik om kleine kinderen te testen op Covid-19. Gelukkig was de sfeer onder de collega’s heel goed en voelde je ook de waardering van de mensen.’
Waar ben je trots op?
‘Het was een bijzonder jaar voor mij en ik heb veel dingen op trots op terug te kijken. Meteen na mijn graduaatsopleiding heb ik mijn brugopleiding afgewerkt terwijl ik volop aan de slag was. Onmiddellijk daarna volgde de pandemie. Daarnaast onderging mijn jongste zus tijdens de coronaperiode een zware longoperatie. Ondanks alles heeft zij haar studies verpleegkunde afgemaakt en staat zij nu in het werkveld. Op haar ben ik nog trotser.’
Wat blijft je bij?
‘Dat zijn vaak kleine dingen. Onlangs was ik met een vriendin op stap, ook een verpleegkundige, toen we voor ons een auto tegen een boom zagen rijden. We zijn direct uitgestapt om de eerste zorgen toe te dienen. Het slachtoffer was gerustgesteld omdat ze wist dat we professionals waren. Samen hebben we op de ambulance gewacht. Ik was dat ik op het juiste moment op de juiste plaats was.’
Wat vind je leuk aan je werk?
‘In normale omstandigheden werk ik voltijds bij het Wit-Gele Kruis. Ik hou ervan dat elke dag anders is. Ik ben niet gebonden aan een bepaalde doelgroep of pathologie. Technisch is het heel variabel, het zorgaanbod is heel uitgebreid en ik kom bij iedereen, van kleine kindjes tot hoogbejaarden.
Sommige patiënten bezoek ik al heel lang. We kennen elkaar zo goed dat we bijna familie zijn. Dat vind ik fijn. En onlangs had ik overleg met een huisarts, die me bedankte voor de goede zorgen voor ‘onze’ patiënten. Die erkenning deed me ongelofelijk deugd.’
Wil jij niets meer missen van Nursing Vlaanderen?
Schrijf je dan in voor onze gratis Nursing Vlaanderen nieuwsbrief en ontvang elke twee weken onze beste artikelen in jouw mailbox!
Wat kan je niet missen?
‘Ik ben opgegroeid met paarden. Ze bieden me ontspanning naast mijn werk, hebben geen oordeel en ik kan er altijd bij terecht. Op werkvlak kan ik niet zonder mijn auto. Vorige week had ik autopech. Gelukkig kon ik de fiets lenen van een patiënt en zo toch een aantal andere patiënten in de buurt verzorgen tot ze mij kwamen depanneren. Toen heb ik gemerkt hoe belangrijk mijn auto is!’
Wat doe je het liefst als verpleegkundige?
‘Wondzorg vind ik het interessantste. Een wond is altijd in evolutie, je bent voortdurend technisch aan het kijken wat je kan verbeteren en hoe de wond evolueert.’
Wie is je inspiratie?
‘Mijn mama is ook verpleegkundige, ze is mijn grote voorbeeld. Toen ik kind was, hebben we mijn oma in huis genomen om voor haar te zorgen.
Ik zat steevast naast mama te kijken wat ze precies deed, ik vond het allemaal interessant. Zo ben ik heel natuurlijk met de zorg in aanraking gekomen en wist ik gewoon dat dit ook mijn roeping was.’
Wat is belangrijkste gebeurtenis van de afgelopen tijd?
‘Natuurlijk de pandemie, maar ook het terugkeren naar het ‘nieuwe normaal’. Tijdens de covid-19 crisis is het heel lang erg druk geweest, alles was onbekend en je wist niet wat je te wachten stond. Je zat op een trein die maar verder raasde. Nu die druk een beetje wegvalt, is er tijd om achterom te kijken en even stil te staan bij wat er allemaal gebeurd is.’
Waar zie je jezelf over 5 jaar?
‘Ik leer heel graag bij. Op mijn bucketlist staan nog de opleidingen ‘Zorgmanagement’ en de ‘zorgtaken’ specialisaties binnen het Wit-Gele Kruis. Dan leer je specifiek bij over thema’s als diabetes of wondzorg zodat je je collega’s hierin weer extra kunt ondersteunen.’
Als collega’s zeggen ‘Dat is typisch Rachelle’, wat bedoelen ze dan?
‘Dat ik vastberaden ben, dat ik laat weten dat ik er ben. Ik geef mijn mening op een respectvolle manier en draag zo mijn steentje bij.’
Heb jij een collega die een plaatsje in deze rubriek verdient, of heb je zelf een interessant verhaal? Stuur een mail naar redactie@nursing.be.
