Elke zomer draait spoedverpleegkundige Daan Vlaeyen (31) mee op de festivals als vrijwilliger op de Rode Kruis-hulppost. Hij houdt vooral van de losse werksfeer en het onderdeel van een groter geheel zijn.
Hoe lang ben je al vrijwilliger op festivals?
‘Al meer dan tien jaar. Ik ben ermee begonnen nog voor ik mijn diploma van verpleegkundige had. Ik wist toen al dat ik later graag op de spoed wou werken. De onvoorspelbaarheid en de afwisseling in elke werkdag trokken mij altijd al aan. Intussen ben ik al jaren aan de slag als verpleegkundige op de spoeddienst van het ziekenhuis in Tienen. Het vrijwilligerswerk voor het Rode Kruis was voor mij een manier om alvast wat praktijkervaring op te doen. Bij sommigen zie je precies het omgekeerde: ze krijgen door het vrijwilligerswerk zin om verpleegkunde te gaan studeren. Maar ik had dat al beslist toen ik nog een kind was.’
Hoe kwam je dan op de festivalterreinen terecht?
‘Ik ben als vrijwilliger verbonden aan de Rode Kruis-afdeling van Haacht. Het festival van Werchter zit als het ware in hun achtertuin. Zo lag het al voor de hand om dit te doen. Ik werk voor hen bijvoorbeeld ook in de hulppost bij sportwedstrijden en evenementen, maar de zomerfestivals zijn extra leuk om te doen. Ik werk niet alleen op Werchter, maar ook op Suikerrock en Graspop. Je ziet vaak dezelfde mensen terug van vorige jaren, heel tof.’
Wat heb je ontdekt over de festivals?
‘Er komt heel wat organisatie bij kijken om de EHBO-posten draaiend te houden, zeker voor een groot festival als Werchter. Op onze hulppost zijn we normaal met een twintigtal mensen, zowel in de tent als op het terrein. Voor het hele festival zijn er meer dan duizend Rode Kruis-vrijwilligers. Ik had vroeger geen idee van die omvang. Je bent als vrijwilliger deel van iets veel groters.’
Wil jij niets meer missen van Nursing Vlaanderen?
Schrijf je dan in voor onze gratis Nursing Vlaanderen nieuwsbrief en ontvang elke twee weken onze beste artikelen in jouw mailbox!
Hoe is de sfeer daar?
‘Het is compleet anders om te werken op een zomerfestival, vergeleken met andere locaties. We nemen het werk natuurlijk ernstig, maar de sfeer is toch een stuk losser. Het is best wel vermoeiend, ook door de drukte op zo’n festival, maar voor mij voelt het niet aan als werk. ’s Avonds wanneer het donker wordt, krijgen we soms een dipje en dan peppen we elkaar op.’
Met wat voor problemen krijg je zoal te maken?
‘Gelukkig zijn er meestal geen ernstige medische noodsituaties. Dronkenschap, snij- en brandwonden, verzwikte voeten: daar blijft het meestal bij. Onze hulppost op Werchter staat dicht bij het hoofdpodium en daardoor krijgen we ook regelmatig mensen die flauwgevallen zijn. Dat komt soms puur door de emotie, al spelen warmte en alcohol ook vaak een rol. In de buurt van het podium staat altijd een vrijwilliger die helpt om mensen die flauwvallen naar onze tent te brengen. Soms zijn die wel erg teleurgesteld wanneer ze bijkomen – ze hebben soms uren staan wachten om hun idool goed te kunnen zien, en dan missen ze uiteindelijk het moment suprême. Een paar tips voor iedereen die liever niet in onze tent belandt: drink veel water, eet genoeg en bescherm je tegen de zon.’
Welke dingen vergeet je nooit?
‘Eigenlijk geeft het allemaal veel voldoening. Meestal zijn de mensen die we verzorgen ons dankbaar en dat doet deugd. We hadden ook eens een artiest die speciaal de moeite deed om alle vrijwilligers een high-five te komen geven – een uniek moment!’
Zou je anderen aanraden om Rode Kruis-vrijwilliger te worden op festivals?
‘Zeker. Het is trouwens niet zo eenvoudig om genoeg vrijwilligers te vinden. Iedereen kan bij het Rode Kruis een EHBO-cursus en een opleiding volgen waarna ze je kunnen inschakelen als vrijwilliger. Je hoeft dus geen medische achtergrond te hebben als arts of verpleegkundige. Er zijn bijvoorbeeld ook vrijwilligers nodig om mensen die in nood zitten naar de hulppost te brengen of op te vangen.’
Heb jij een collega die een plaatsje in deze rubriek verdient, of heb je zelf een interessant verhaal? Stuur een mail naar redactie@nursing.be.
