Bert Van Den Wijngaert (59), hoofdverpleegkundige op de dialyseafdeling, fietste met een patiëntenteam van het Imeldaziekenhuis mee tijdens de 1000 km voor Kom op tegen Kanker.
Waarom fietst het Imeldaziekenhuis mee?
‘Het Imeldaziekenhuis engageert zich al jaren voor de fietstocht ten voordele van Kom op tegen Kanker. Die wordt elk jaar georganiseerd tijdens het hemelvaartweekend. Elk team dat wil meefietsen, moet 5.500 euro sponsorgeld inzamelen. We steunen hiermee dus Kom op tegen Kanker. Dit jaar fietsten we mee met vijf teams van elk acht fietsers, gerekruteerd in het hele ziekenhuis. Van poetsmedewerkers tot directie, iedereen doet mee!’
Kom op tegen Kanker sluit natuurlijk aan bij jullie rol als zorginstelling.
‘Dat is zo, maar het is wel bijzonder dat wij ook een team hebben met ex-kankerpatiënten. De oncologen vragen hen of ze willen deelnemen en het enthousiasme is groot. Sommigen fietsen al meerdere jaren mee, maar vooral die eerste keer is een speciale belevenis. Het is voor de patiënten meestal een symbolische afsluiter van een moeilijke periode.’
Hebben die patiënten veel begeleiding nodig voor de fietstocht?
‘Daar zorgen we zeker voor. Voor mij is fietsen sowieso een hobby waarmee ik mijn hoofd kan leegmaken. Iedereen die meedoet, houdt van fietsen. Toch zijn de mensen van het patiëntenteam meestal geen geoefende fietsers. Sommigen hebben voordien zelfs nog nooit op een koersfiets gezeten, dus die 125 kilometer die we afleggen is wel een uitdaging. Daarom starten we al in maart met trainen en vanaf april gaan we zelfs twee keer per week rijden: een keer op een weekavond en een keer op zondag. Zo krijgen de patiënten de kneepjes onder de knie en kunnen ze hun conditie opbouwen. Tijdens die ritten hebben we ook de kans om spontane, persoonlijke gesprekken te voeren.’
Wil jij niets meer missen van Nursing Vlaanderen?
Schrijf je dan in voor onze gratis Nursing Vlaanderen nieuwsbrief en ontvang elke twee weken onze beste artikelen in jouw mailbox!
Het gaat duidelijk om veel meer dan fietsen?
‘Ja, en niet alleen voor de patiënten in ons team, maar ook voor de andere teams en zelfs voor het hele ziekenhuis. Het evenement leeft hier bij het Imeldaziekenhuis heel sterk en zorgt voor een toffe sfeer en verbinding tussen de collega’s. Zo zamelen we het inschrijvingsgeld in met allerlei acties zoals soep verkopen bij de ingang. Het ziekenhuis stelt daarvoor de keuken ter beschikking en steunt ook op andere vlakken, bijvoorbeeld met de Imelda-truitjes en met de logistiek – het vervoer van de fietsen. We zijn nu al met onze werkgroep aan het brainstormen over de acties van volgend jaar.’
Jouw inzet voor het fietsteam komt nog boven op een veeleisende job.
‘Het is druk, maar ik doe het allebei heel graag. Ik werk al meer dan twintig jaar als hoofdverpleegkundige op de dialyseafdeling en dat doe ik nog altijd met volle goesting. Aan stoppen denk ik nog helemaal niet. Ook bij het Imeldaziekenhuis ben ik heel tevreden. Ik woon niet ver van het werk, zodat ik weinig tijd verlies met de verplaatsing. Dat was een zeer bewuste keuze.’
Wat zijn je taken als hoofdverpleegkundige van de dialyseafdeling?
‘Onze afdeling telt ongeveer 40 medewerkers verdeeld over het ziekenhuis in Bonheiden en twee low-care locaties, in Mechelen en in Heist-op-den-Berg. Ik draag de eindverantwoordelijkheid en daar komt heel wat bij kijken. Ik heb mijn handen vol met de dagelijkse organisatie. Ook de digitalisering en de opvolging van aanbestedingen slorpen veel tijd op. Maar het belangrijkste zijn toch de medewerkers, want die maken het verschil. En ik heb een pracht van een team.’
Welke aanpak volg je als leidinggevende?
‘Goede en gemotiveerde medewerkers zijn onmisbaar en als leidinggevende kun je daar een positieve impact op hebben door empathisch te zijn, hen te coachen en een luisterend oor te bieden. Dat was altijd al belangrijk, maar de laatste vijftien à twintig jaar is het nog belangrijker geworden. Jonge mensen streven naar een betere combinatie van werk en privé, wat niet zo makkelijk is in ons beroep en waar je dus voldoende aandacht voor moet hebben. Daarnaast is de snelle digitalisering voor velen een uitdaging. Ik denk wel dat mijn ervaring helpt om goed te communiceren en begrip te tonen. We hangen sterk samen en daardoor draait de dienst goed en kunnen we ook meer betekenen voor de patiënten.’
Wat trok jou aan bij de dialyseafdeling?
‘Op deze afdeling zien we veel chronische, meestal oudere patiënten die soms jarenlang drie keer per week vier uur aan de kunstnier liggen. Zo leer je die mensen goed kennen en kun je met sommigen ook een fijne band opbouwen. Daarnaast zijn er ook jongere patiënten die na een aantal jaar een niertransplantatie ondergaan. Achteraf komen ze nog op consultatie, dus je volgt ook bij hen een heel traject mee. Naast die intensieve begeleiding boeit ook het technische aspect mij. Dat bloed door een toestel passeert en dan terug naar het lichaam gaat, dat vind ik nog altijd wonderlijk.’
Heb jij een collega die een plaatsje in deze rubriek verdient, of heb je zelf een interessant verhaal? Stuur een mail naar redactie@nursing.be.
