Patrick Van Laer (47) werkt al twee jaar als zelfstandige in de zorg. Het financiële aspect vindt hij zeker interessant, maar vooral het gevoel van vrijheid is voor hem onbetaalbaar.
‘Ik werkte vroeger op de afdeling oncologie van AZ Klina in Brasschaat. Dat combineerde ik met een bijberoep als zelfstandig thuisverpleegkundige voor en na mijn shiften. Dat werd na verloop van tijd wat te zwaar, dus ik moest een keuze maken. Ik wou de financiële voordelen van mijn vennootschap niet opgeven, maar ik wou wel graag in een ziekenhuis blijven werken omdat ik dat technisch meer uitdagend vind dan thuisverpleging. Zo besliste ik om als zelfstandig verpleegkundige te werken voor ziekenhuizen.’
Noden opvullen
‘Ik hou van het gevoel dat ik als freelancer meer vrijheid heb om te beslissen wat ik doe. Het is misschien iets dat vooral in mijn hoofd zit, want ik ben heel flexibel en ik geef mijn planning toch vaak uit handen. Ik vul gewoon de noden op die er zijn, dat geeft mij ook voldoening omdat ik voor een oplossing zorg. Daarnaast breng ik graag wat meer schwung binnen op een afdeling. Ik focus nooit op wat moeilijk gaat – we weten allemaal al dat de werkdruk hoog is. Mijn houding is om er altijd het beste van te maken.’
‘Ik heb net een lang project afgerond op de geriatrie in een ziekenhuis. Dat was een superervaring, want ik kon constructief meewerken. De noden op de geriatrie zijn heel hoog. Een extra uitdaging is het weinig sexy imago van de ouderenzorg, waardoor verpleegkundigen er niet snel voor kiezen. Mijn technische expertise van de oncologie – bijvoorbeeld met infusen of poortkatheters – kwam er goed van pas. Ik heb ook een nieuwe aanpak voorgesteld: in plaats van eerst de patiënt te verzorgen en dan de verpleegkundige taken uit te voeren, hebben we die volgorde omgekeerd. Zo kan een zorgkundige bijspringen als er geen tijd meer is voor de gewone zorg. Voor de verpleegkundige geeft dat veel meer mentale rust en vergemakkelijkt het de samenwerking met de artsen.’
Persoonlijke begeleiding
‘Natuurlijk wil ik ook niet doen alsof ik de wijsheid in pacht heb. Ik heb wel al vele watertjes doorzwommen, maar ik kan nog altijd bijleren van mijn jongere collega’s. Stilstaan is voor mij geen optie; ik sta open voor andere visies en benaderingen. Dat vind ik ook zo boeiend aan mijn positie als freelancer, want die geeft mij veel meer mogelijkheden om bij te leren en mijn passie voor verpleegkunde elke keer op een andere plaats in te zetten. Het is ook gemakkelijker om als freelancer zelf nieuwe ideeën aan te dragen omdat dat doorgaans beter aanvaard wordt van een buitenstaander.’
‘Ik werk via Anoa Care, een kleine organisatie voor zelfstandige verpleegkundigen die mij heel goed en persoonlijk begeleidt bij de selectie van opdrachten. Ze zoeken echt naar een goede match en ze gaan ook vaak mee naar het ziekenhuis om kennis te maken. Ook als er toch iets fout loopt, kan ik bij hen terecht.’
Financieel risico
‘Ik ben tevreden met de manier waarop mijn werk nu georganiseerd is. Voor mij is het belangrijk dat ik kan bijspringen op diensten waar ze te weinig mensen hebben. Het is zeker niet mijn bedoeling om verpleegkundigen weg te halen uit hun team door hen te overtuigen van het freelance statuut. Het is ook niet de droom van iedereen. Inderdaad, financieel kan het interessant zijn en ik geef toe dat dat een extra motivatie is. De kritiek daarop vind ik dan weer oneerlijk. Een zelfstandige loodgieter vraagt ook een mooi uurtarief, maar dat vindt iedereen normaal… Mijn doel is in ieder geval niet om schatrijk te worden, maar ik moet natuurlijk wel kunnen leven van mijn werk. Ik neem ook financiële risico’s, want ik krijg geen vergoeding als ik met vakantie ga of ziek ben. Zelf heb ik gelukkig nog geen kritiek gehoord over mijn werk of inkomsten als freelancer. Maar ik gedraag mij ook vooral als een partner die waardevolle expertise aanlevert.’
Spijt bij het afscheid
‘Integreren in het team lukt ook vlot, maar ik ben nu eenmaal sociaal ingesteld. Ik doe net hetzelfde als iedereen zodat nieuwe collega’s in principe kunnen denken dat ik een vaste medewerker ben. Niemand hoeft te weten dat ik van buitenaf kom, zeker de patiënten niet. Soms is het jammer als je na een tijd moet vertrekken uit een team waar je je goed voelde en waarmee je een band hebt opgebouwd. Ook dat is een aspect van freelancen dat soms wordt onderschat. Toch is het voor mij ideaal. Ik ga nooit tegen mijn zin werken.’
