Caroline Debrye is de nieuwste aanwinst in onze redactieraad. Ze vertelt graag over haar ervaring als zelfstandige thuisverpleegkundige en over haar verwachtingen van haar rol bij Nursing Vlaanderen.
Wat houdt je job als zelfstandig verpleegkundige precies in?
‘Ik heb al 22 jaar een kleine praktijk, ‘Bicare’, samen met twee collega-verpleegkundigen. We gaan langs bij patiënten in de regio Beringen en Heusden-Zolder. Daarbij staan we op gelijke voet. We verdelen de taken zodaat we alle drie ongeveer evenveel werken.’
Waarom heb je ervoor gekozen om als freelancer te werken?
‘Ik wilde liever niet in een organisatie met een strakke hiërarchie werken. Dat past helemaal niet bij mij – ik hou liever alles zelf in handen. Na mijn afstuderen ben ik daarom meteen begonnen als zelfstandig verpleegkundige. Amper een jaar later, op mijn 21ste, kon ik de praktijk overnemen van iemand die met pensioen ging.’
Op welke manier wil jij als verpleegkundige het verschil maken?
‘Voor mij is het heel belangrijk om mijn eigenheid te behouden. Ikzelf en mijn collega’s zijn geen doorsnee verpleegkundigen en dat vinden we prima. Zo heb ik twee Turkse collega’s, wat in een multiculturele setting een absolute meerwaarde is. We dragen geen uniform, maar we komen bij de patiënten binnen zoals we zijn. Dat maakt volgens mij onze aanpak ook persoonlijker en huiselijker. Jammer genoeg voelen ook wij dat de tijdsdruk in de zorg toeneemt, waardoor we minder tijd hebben voor de patiënten.’
Was verpleegkunde voor jou een evidente keuze?
‘Ik wist als vijfjarige al dat ik verpleegkundige wou worden. Nochtans had ik een bloedhekel aan school en aan studeren, maar puur door mijn motivatie heb ik toch een A2-diploma gehaald, wat vandaag een HBO5 is. Later heb ik aanvullend nog verschillende opleidingen gevolgd. Alles om een betere verpleegkundige te kunnen zijn voor mijn patiënten.’
Hoe verliep je schooltijd?
‘Ik was altijd al een buitenbeentje en ik werd op school erg gepest met mijn rode haar, mijn bril en epilepsie. Van dat laatste ben ik gelukkig helemaal genezen. Ook door mijn eigenzinnige kledingkeuze en mijn uitgesproken meningen was ik een gemakkelijk doelwit. Gelukkig heeft dat me niet in mijn schulp doen kruipen. Integendeel, ik ben er juist sterker uitgekomen. Intussen weet ik dat ik altijd wat buiten de groep val, zelfs nu wanneer ik een bijscholing volg. Ik beschouw het niet langer als een hindernis, maar juist als een meerwaarde. Ik ben zelf open-minded en ik probeer om mensen op een andere manier naar dingen te laten kijken.’
Ben je blij met de richting die je bent uitgegaan?
‘Zeker: ik doe mijn werk als verpleegkundige nog altijd met hart en ziel. Vooral palliatieve zorg en wondzorg spreken mij aan. Met palliatieve zorg kun je veel betekenen voor patiënten en je krijgt er enorm veel dankbaarheid voor. Als verpleegkundige ben je dan een van de laatsten die iets voor de patiënt kan doen. Daarom spannen we ons extra in om het hen zo comfortabel mogelijk te maken. Desnoods ga ik tien keer per dag bij hen langs.’
Waarom wou je graag aansluiten bij de redactieraad van Nursing Vlaanderen?
‘Ik ben sterk geëngageerd en gemotiveerd om de zorgsector te verbeteren. Zo probeer ik om via de WhatApp- en Facebookgroep ‘Nurses United Vlaanderen’ mensen in beweging te krijgen en verpleegkundigen te stimuleren om meer samen te werken. We geven elkaar raad en stellen problemen aan de kaak omdat we streven naar een betere werksituatie in het belang van de verpleegkundigen en de patiënten. Daarnaast wil ik graag de positieve kanten van onze job belichten, want er zijn gelukkig ook heel wat mooie verhalen te vertellen. Dat kan dan weer perfect via Nursing.’
Welke rol wil je bij de redactie spelen?
‘Het is voor mij de eerste keer dat ik zoiets doe, dus ik laat het met plezier op mij afkomen. Ik hoop vooral dat ik een constructieve rol kan spelen en dat ik zelf ook ideeën kan aandragen. Via sociale media heb ik al vaak boeiende en leerrijke Nursing-artikels gelezen dus ik ben benieuwd hoe het zal evolueren.’
