‘Ik help graag mensen en ben altijd heel geïnteresseerd geweest in het menselijk lichaam. Toch was verpleegkundige worden geen kinderdroom. Op mijn achttiende ben ik kinesitherapie beginnen te studeren aan de universiteit van Leuven. Heel boeiend, maar ik voelde al snel dat die richting te zwaar was voor mij. Omdat ik graag in de medische sector wilde blijven, ben ik na een jaar overgeschakeld naar verpleegkunde aan de hogeschool. Die studie is meer praktijkgericht, en dat lag me beter.
Hoge werkdruk
Mijn stages heb ik in klassieke ziekenhuizen gedaan. Jammer genoeg zijn dat niet zulke positieve ervaringen geweest. In een ziekenhuis is het belangrijk dat je goed past in het team waarin je terechtkomt, en dat was bij mij niet het geval. Ook de hoge werkdruk schrok me af. Ik was nog maar student, maar moest vaak overuren doen omdat er zoveel werk was. Soms was er zelfs geen tijd om pauze te nemen. Toen ik afstudeerde, was ik dan ook weinig gemotiveerd om een job te zoeken in een klassiek ziekenhuis.